Ad Afrodite
O mia Afrodite dal simulacro
colmo di fiori, tu che non hai morte,
figlia di Zeus, tu che intrecci inganni,
o dominatrice, ti supplico,
non forzare l'anima mia
con affanni né con dolore;
ma qui vieni. Altra volta la mia voce
udendo di lontano la preghiera
ascoltasti, e lasciata la casa del padre
sul carro d'oro venisti.
Leggiadri veloci uccelli
sulla nera terra ti portarono,
dense agitando le ali per l'aria celeste.
E subito giunsero. E tu, o beata,
sorridendo nell'immortale volto
chiedesti del mio nuovo patire,
e che cosa un'altra volta invocavo,
e che piú desideravo
nell'inquieta anima mia.
« Chi vuoi che Péito spinga al tuo amore,
o Saffo? Chi ti offende?
Chi ora ti fugge, presto t'inseguirà,
chi non accetta doni, ne offrirà,
chi non ti ama, pure contro voglia,
presto ti amerà. »
Vieni a me anche ora;
liberami dai tormenti,
avvenga ciò che l'anima mia vuole:
aiutami, Afrodite.
...........................................
Ποικιλόθρον’ ἀθάνατ’, ᾿Αϕρόδιτα,
παῖ Δίος δολόπλοκε, λίσσοµαί σε,
µή μ’ἄσαισι μηδ’ ὀνίαισι δάµνα,
πότνια, θῦμον·
ἀλλὰ τυῖδ’ ἔλθ’, αἴ ποτα κἀτέρωτα
τᾶς ἔμας αὔδως ἀίοισα πήλοι
ἔκλυες, πάτρος δὲ δόµον λίποισα
χρύσιον ἦλθες
ἄρμ’ ὐπασδεύξαισα· κάλοι δέ σ’ἆγον
ὤκεες στροῦθοι περὶ γᾶς μελαίνας
πύκνα δίννηντες πτέρ’ ἀπ’ ὠράνωἲθε -
ρος διὰ µέσσω.
αἶψα δ’ἐξίκοντο, σὺ δ’, ὦ μάκαιρα,
μειδιαίσαισ’ ἀθανάτωι προσώπωι
ἢρε’, ὂττι δηὖτε πέπονθα κὤττι
δηὖτε κάλημμι
κὤττι µοι μάλιστα θέλω γένεσθαι
µαινόλαι θύμωι. ʽτίνα δηὖτε Πείθω
μᾶισ’ ἄγην ἐς σὰν ϕιλότατα, τίς σ’, ὦ
Ψάπϕ’, ἀδικήει;
καὶ γὰρ αἱ ϕεύγει, ταχέως διώξει,
αἰ δὲ δῶρα μὴ δέκετ’, ἀλλὰ δώσει,
αἰ δὲ μὴ ϕίλει, ταχέως ϕιλήσει
κωὐκ ἐθέλοισα.,
ἒλθε µοι καὶ νῦν, χαλέπαν δὲ λῦσον
ἐκ µερίµναν, ὂσσα δέ µοι τέλεσσαι
θῦμος ἰμέρρει, τέλεσον, σὺ δ’αὔτα
σύμμαχος ἔσσο.
...........................................
Salvatore Quasimodo - Lirici greci - Biblioteca - Arnoldo Mondadori Editore 1985